Der Undergang vom Insäggteryych
Sit fascht vierhundert Joormillione,
Vyyl lenger, als es Mensche git,
Dien mir die ganzi Wält bewoone,
Numme s Meer, das basst is nit.
Säggs flinggi Bai, e harti Schale,
Fäderlychti Konstruktion,
Das alles macht is zem geniale
Wurf vo der Evolution.
Uf unserm Kopf het s zwai Antenne,
Zwai Auge, scheen wie Edelstai.
Und dass mir is bewege kenne,
Git s nyyn Glängg an jedem Bai.
Esoo wie mir ka kaine fliege.
Mir kenne alles, wie me gseet,
Mir Glaine sin, ganz ooni z liege,
Die Allergreeschte vom Planet.
Genosse, fraiet eych nit z lut
Und fyyret nimme z lang:
S Insäggteryych isch ganz akut
Bedroot vom Undergang!
Verwachet Grille in der Ärde
Libälle, Fliege looset zue:
Es darf kai Zyt verduublet wärde,
Mir hän alli Händ voll z due.
Denn vyyl vo uns Insäggtenarte,
Fimf Millione oder mee,
Die mien, wenn mir no länger warte,
Koolrabeschwarz fir d Zuekunft gsee.
Basset uff, was mir singe,
Das isch unser Signal!
Der Bricht, wo mir eich bringe,
Isch laider e Skandal.
Es rettet is kai ander Wääse
Kai Vogel und erscht rächt kai Spinn.
An jedem Egge ka me lääse,
Dass mir armi Sieche sin.
Uns glaine Grobbler goot s an Graage,
D Menschhait macht is s Läbe schwär.
Dä Aff ka s aifach nit verdraage,
Wenn aine anderscht isch als är.
Der Mensch maag Wal und Elefante,
Si Hund und d Katze het er gärn,
Doch mir, die eender unbekannte
Dierli, liigen em halt färn.
Kai Gsetz duet uns Insäggte schitze
Vor em Mensch sim Oornigswaan.
Voll Stolz darf är im Gärtli spritze,
Ganz legal und gnau no Plan.
Basset uff, was mir singe,
Das isch unser Signal!
Der Bricht, wo mir eich bringe,
Isch laider e Skandal.
Wenn s bebberlet us em Gedääfer,
Bricht Panik uus bis unders Dach
Und wägen eme glaine Käfer
Leggt me z Pole Urwald flach.
Fir alles, wo der Mensch kennt steere,
Schiebt er d Schuld is gschwind in d Schue.
Do isch er stur und wott nyt leere,
Macht vor der Wooret d Auge zue.
Fir Gift und fir Insäggtefalle
Do bruucht der Mensche si Fantasyy.
S floriert und produziert in alle
Fimf Kontinänt d Agrochemie.
Mit Yyfallsryychtum ooni Gränze
Ziet d Menschhait gegen uns ins Fäld.
Me froggt nit no de Konsequänze,
Es goot, wie allewyyl, ums Gäld.
Wär gseet bi uns no Waldamaise?
Was het me mit de Falter gmacht?
Fir d Bräme muesch zem Gotthard raise
Lyychtkäfer lyychte nimme z Nacht.
Vom Holzbogg bis zem Ooregribler
Vom Wäschpi bis zem Gletscherfloo
Goots uns Insäggte als wie ibler
Iir alli wisset jetz, wieso.
Basset uff, was mir singe,
Das isch unser Signal!
Der Bricht, wo mir eich bringe,
Isch laider e Skandal.
Uf aimool schyynt sich s Blettli z wände,
Mir wärde in der Schwyz beliebt.
Dass mir derbyy im Däller ände,
Het is allerdings betriebt.
Haigumper darf me jetz grilliere,
Määlwirm ka me ganz legal
Frittiert als Apero serviere,
D Grille im Bierdaig stoot zer Waal.
Jetz längt s! Mer wänn nimm lamentierere,
Mit Argumänt politisiere,
Die bleede Mensche kritisiere,
Und uns derbyy glorifiziere!
S isch heggschti Zyt zem reagiere.
Mir geen uf d Strooss, go demonstriere
Und sit em Mäntig ab de Viere
Heert men is au no musiziere…
Driffsch ime Gässli, emen alte
Per Zuefall uf so dunggli Gstalte
Mit Gsichter, bees wie Gschpängschterschregge,
Segglen ab – s sin d Birewegge.