Prolog
Fascht hundert Joor lang het d Prinzässin miesse schloofe,
E beesi Häx wott si fir iri Scheenhait stroofe.
Im Keenigsschloss steen d Uure still, es git kai Zyt me,
Nur Doornegschtrych isch gwaggse, sunscht bewegt sich nyt me.
Der Fasnacht isch s vor zwai Joor äänlig dräggig gange,
D Drummle sin gschränggt und d Gosdchdym hängge an der Stange,
Me isch parat gsi, frait sich uf der Morgeschtraich,
Do wird si abgsait – uus und fertig – son e Fruscht.
Der Fasnachtszeedel, wo mir synerzyt hän welle
Verdaile, hätt eych kenne hochbrisants verzelle,
Unglaubligs und politischs hätt dä Zeedel brichtet;
Mer hän en bindlet und als Alpapyyr vernichtet.
Wo d Keenigsdochter ändlig iri Augen uffmacht
Und wo d Frau Fasnacht wider us em Diefschloof uffwacht,
Wird baide klar, s isch alles no bim Alte bliibe,
Drum hänn mer au der glyychi Zeedel noomool gschriibe.
D Elsbeete – zem Eerschte 2020
zem Zwaite 2021, zem Dritte 2022
Der Christoph Meeriaa sait zue der Margarete:
«I mach mer schwääri Soorge, Grittli, um d Elsbeete
Der Stai verwitteret, es hoggt mer in de Gnoche,
Grad geschter isch am Duurm e gosses Stigg abbroche.
My ganzes Lääbe lang bin i e fromme Chrischt gsi,
Als Gschäftsmaa bin i aber au e Realischt gsi.
Drum glaub i, dass mer is vom Gotteshuus mien drenne,
Wenn d Basler Kirche d Hypothek nimm zaale kenne.
Mir hän is dänggt, wo mer no gläbt hän uff der Ärde,
D Elsbeete sotti unser Mausoleum wärde,
I main, mer kennte der Verluscht ganz guet verlyyde,
Uff unsre Greeber steen jo schliesslig Pyramide.»
E Gricht goot um in unsre Gasse:
D Elsbeetekirche, saage d Lyt,
Well nimme so ins Stadtbild basse
Und au nid rächt in unsri Zyt.
Wil d Keschte us em Rueder laufe,
Haig s Inveschtiere weenig Sinn.
Drum well me d Baustell jetz verkaufe,
Guet baslerisch, mit rächtem Gwinn.
Scho glyy het me en Aazaig formuliert
Und wältwyt in de Medie inseriert:
D Elsbeetekirche, butzt und dekoriert,
Wärd an solvänti Bieter offeriert.
Däm, wo der Zueschlaag haig, wärd gratuliert,
Grad no em Unterschryybe wärd kassiert,
Zem Abschluss Läggerli und wysse Wyy serviert.
Scho d Wuche druff wärd d Kirche demontiert,
E jeede Arbetsschritt protokolliert,
Fachmännisch alti Schäde repariert.
Der hinderscht Stai wärd digitalisiert,
Fotografiert und duurenummeriert,
In Schachtle yypaggt, suuber palettiert,
Gschwind zollfrey uff em Dreyspitz deponiert,
Und wältwyt bis an d Diire transportiert.
E Biechli gäb s derzue, ryych illustriert,
Wo Schritt fir Schritt der Neybau instruiert.
Fir Frooge sig e Hotline installiert.
Wär Interässe haig, soll sofort reagiere,
S Projäggt mit Bilder und mit Blään dokumentiere,
In kurze Wort, das wo me mache well, beschryybe.
Haig me der Stutz nid uf de Hyffe, liess me s blyybe!
D Annonce het e riisegrosse Aaglang gfunde;
S erscht Aagebot landet im Roothuus innert Stunde.
Us Argentinie kunnt e Mail vom Don Ramón
«Io quiero realmente la reconstrucción!»
Zmitts in der Pampa soll die Kirche uffgstellt wärde
Als Stall vo Bethlehem bi myne Rinderhärde
Illuminiert und aagmoolt, s kunnt nid uff d Million aa.
«Viva l ́lglesia Sagrada Maradona!»
Der Emir Selim Ali Baba suecht e Woonig.
Gnue Blatz fir sini Fraue gfunde het er noonig.
Er losst d Elsbeete provisorisch reserviere,
Denn hätt er weenigschtens e Garasch zem parkiere.
E Pizzaiolo bringt e Briefli us Camini
Er isch an aim Stigg gfaare in sim Lamborghini
«Mir wänn dä Staibruch per lavare la moneta,
Tanti saluti, la Famiglia `Ndrangheta.
Mer zaale, ooni Quittig, quindici millioni,
Die eerschte fimf uff d Hand, der Räscht in panettoni».
Me kennt no dausig Byspil bringe
Vo Banggier, Firschte – Frau und Maa –
Vo Popstars, wo nimm meege singe
Vo Eerbe, Glanz und Gloria
Im Grund gnoo sin si alli glyych:
Ytel, beschränggtt, saumässig ryych.
Si sin mit Aawält und Berooter,
Mit Boys und scheene Fraue ko
Und guet bewacht vo sächzig Schroter
Gseet me si in d Elsbeete go.
Au prominänti Basler Gstalte
Sin doo, gwiss hundert oder mee,
Der Kircheroot, mit Kummerfalte,
D Regierig kunnt in corpore.
Zeerscht redt der Groosrootsbresidänt,
Denn orgelet e Bach-Choral,
Der Pfarrer isch im Elemänt,
Em Publikum isch das egal.
S isch numme wichtig, wär wird biete,
Wenn s loosgoot mit der groosse Gant,
Wär blybt derbyy, wär isch e Niete?
Der Glotz isch s ainzig interessant.
Ändlig kunnt d Attraktion vom Oobe,
Es git e hailloos Duurenand.
Die ainte schreye, biete, tobe,
Die andre lipfe numme d Hand.
No kurzer Zyt isch alles umme,
Uff s Mool gän alli Bieter Rue,
Denn botte isch e Riisesumme,
Wo alli wisse: «Jetz isch gnue!»
Do rieft der Gantbeamti stolz:
«Zem Eerschte», loot der Hammer falle,
«Zem Zwaite» schreyt er, haut uff s Holz,
Me heert der Schall im Saal verhalle.
Zem dritte Mool, hebt er der Hammer,
Jetz bietet sicher kaine mee.
Die Eerschte paggt der Katzejammer:
Grad isch es um d Elsbeete gschee!
Uff ai Schlaag isch der Ruum verdungglet,
S wird dootestill und yysig kalt,
Numme en ainzig Kerzli fungglet,
Es lyychtet uff e blaichi Gstalt.
Kalkwyss im Gsicht, in Lyynefätze
Stoot si im Chor vom Kircheruum,
Mit läärem Bligg foot si aa schwätze,
Und lyyser Stimm, me heert sy kuum:
«My Maa und ych hän in der Gruft
Dief under däre Kirche unde,
Wo s dischter isch und stiggig d Luft,
Vor luter Eerger d Rue nimm gfunde.
Der Ungaischt vo der Zyt regiert;
D Kultur isch uff der Streggi bliibe.
Der Christoph hätt scho resigniert,
Mii het my Wuet do uffe driibe.
Händ iir denn us der Gschicht nyt gleert
Iir jeemerlige Rappespalter?
Die scheeni Stadt isch glyy zersteert
Vo myyserable Sachverwalter.
Sin iir au arm wie Kirchemyys,
Isch eyre Gyz am Änd fir d Katz,
Iir gschäftet uff die glyychi Wyys
Wie syynerzyt bim Minschterschatz.
D Stadt Basel bringet iir in Gfoor,
Wenn iir si wännd verquante.
Wänn er vilicht no s Spaledoor
Oder der Rhy vergante?
Verschärbelet doch s Wildt’sche Huus
Und zleschemänd no s Minschter ….“
Do bloost e Windstoss s Kerzli uus,
Im Kircheschiff isch s finschter.
Wo s Liecht aagoot, isch d Kirche läär,
In häller Panik isch me gflichtet
Und wenn dä Zeedel doo nit wär,
Hätt niemer vo däm Vorfall brichtet.
Mer wänn jo d Wooret nid verstegge,
Hasta la vista, d Birewegge!
Z letscht kunnt e B-Boscht Brief us Häfelfinge:
«Dir döörfet eue Bausatz gärn do uufe bringe.
E Chilche feelt eus no, die chönnt eus intressiere,
Voruusgsetzt s ganz Projäkt wüürd Basel finanziere.»